युद्धमा होमिएका सेनालाई खाना सप्लाई गर्ने काम गरें

राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता
फागुन २९, २०७४
28056401_10209625428146024_3721148514818544577_n

हिजोआज त सबैतिर वैदेशिक रोजगारका बारेमा सुन्न पाइन्छ । तर म जाने बेलामा सूचना दिने पनि कोही थिएनन् । काठमाडौंमा एक सहकारीमा काम गर्थें । त्यहाँको कमाइले खासै नपुग्ने । सबैजनाको सल्लाहमा विदेश जाने निधो भयो ।

देश छानेँ  कुवेत । भिजिट भिसामा जाने भइयो । काम राम्रो छ यो काममा काम गर्ने भिसा यतैबाट लगाउन मिल्दैन भनेपछि  भिजिट भिसामा गएको हो । तर मलाई भिजिट भिसाको बारेमा थाहा थिएन । सन् २००४ मा ६० हजार रुपैयाँ म्यानपावरलाई बुझाएर कुवेत गएँ ।

वायर हाउस भनेका थिए । म त बिजुली सम्बन्धी कुनै काम होला भन्ने सोचेको थिएँ । तर काम रहेछ खानाको बाक्साहरु गाडीमा राख्ने । कुवेतमा अमेरिकी सेनाको क्याम्पको खानाहरु सप्लाई गर्ने ठाउँमा परें । फेरि काम पनि फ्रिज भित्रको पर्‍यो । माइनस २५ डिग्रीमा काम गर्नुपर्ने । इराक युद्धका बेला रहेछ । त्यो खाना पकाउने ठाउँ चाहिँ असुरक्षित थिएन ।

चिसो ठाउँमा काम गर्नुपर्ने भए पनि त्यस्तो गाह्रो थिएन । हामीलाई सबै हिसावले सुरक्षा दिइएको थियो । काम ८ घण्टाको थियो । कमाइ महिनाको ३० देखि ३५ हजार रुपैयाँसम्म हुन्थ्यो । सुरु सुरुमा त काम गर्न अलि गाह्रो नै थियो । तर कम्पनीमा म्यानेजर पनि नेपाली नै भएकाले सहयोग हुन्थ्यो ।

२ वर्षसम्म मैले लेबरकै काम गरें । तर दुःखको कुरा के भयो भने यहाँबाट भिजिट भिसामा गएको छ । महिना पछि काम गर्ने भिसा लगाइदियो होला भनेको भिसा नै पो लगाएको रहेनछ । एकदिन कामबाट फर्किदै गर्दा प्रहरीले समात्यो ।

                           दामोदर आचार्य, कास्की

अनि पो थाहा भयो । १८ महिना त अवैधानिक भएर काम गरिएछ । म मात्र हैन त्यो कम्पनीमा काम गर्ने ५३ जना नेपालीको अवस्था एउटै रहेछ । कम्पनीले त्यसपछि भिसा मिलाइदियो । २ वर्ष पछि त मेरो बढुवा भयो ।

लेबरबाट कम्प्युटर अपरेटर भएँ । पद बढुवा भएपछि पैसा पनि बढ्यो । मैले महिनाको ६५ हजार रुपैयाँसम्म पनि कमाउन थालें । त्यसपछि त म घरमा पनि आवतजावत गर्न पाएँ ।

विदेशमा मैले त्यती धेरै दुःख भोग्नु परेन । नेपाली नै म्यानेजर हुन र मैले आफैंले पनि मेहनत गरेर काम गरेकाले होला बढुवा भएपछि मैले काममा त्यस्तो दुःख भएन ।
मलाई विदेशमा बस्दा राम्रो लागेको भनेको त्यहाँ नेपाली नेपालीबीचको सहयोग हो । प्रतिस्पर्धा पनि छ त्यो सँगै परेका बेला नेपालीले नेपालीलाई ज्यानै दिन्छन् ।

त्यो बेला सीप सिकेर जान पाएँको भए हुन्थ्यो जस्तो लागिरहन्थ्यो । कमाउने रहरमा विदेश पुगेपनि मेरो कुवेत बसाइ सुखद नै रह्यो । तर हिजोआज गाउँगाउँमा सीपका बारेमा बताउदा युवाहरु सीपको महत्व नबुझे झैं गर्छन ।

विदेशबाट फर्केदेखि मैले सुरक्षित आप्रवास परियोजना (सामी) अन्र्तगत कास्कीमा रहेको सूचना केन्द्रमा स्वयमसेवकको काम गरिरहेको छु । आफ्नै गाउँगाउँमा वैदेशिक रोजगारीको बारेमा सूचना दिने काम गर्छु ।

सीप नसिकी जाँदा दुःख पाउने र दलालबाट ठगिने युवाको संख्या धेरै भएकाले मैले सीप सिकेर मात्र जान सुझाव दिन्छु । र, दलाल वा म्यानपावरलाई पैसा बुझाउँदा जति बुझाएको हो त्यसको भर्पाई लिन वा बैंकबाट कारोबार गर्न सबैलाई आग्रह गर्छु । आफू चलाख भए ठगिने सम्भावना कम हुन्छ ।

दामोदर आचार्यसँग सन्जिता देवकोटाले गरेको कुराकानीमा आधारित ।

स्रोत ः उज्यालो अनलाइन

Related News

सम्बन्धित समाचार

  • सबै रेकर्ड तोडियो, मोबाइल आयात अहिलेसम्मकै उच्च

    राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता जेठ ११, २०७८
    काठमाडौँ, जेठ १० । कोरोना  सङ्क्रमणका  कारण अभौतिक   (भर्चुअल)   गतिविधि   बढ्दा   त्यसको   प्रत्यक्ष प्रभाव  मोबाइल…
  • फेरि होला लकडाउन ?

    राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता चैत्र ११, २०७७
    काठमाडौं : कोरोना भाइरस संक्रमण रोकथाम तथा नियन्त्रण गर्न लकडाउन गरिएको एक वर्ष पूरा भएको छ। सरकारले ठीक एक वर्षअघि चैत ११…
  • राष्ट्रपति भण्डारी बंगलादेश जाने

    राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता फागुन २८, २०७७
    राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीले छिमेकी मुलुक बंगलादेशको भ्रमण गर्ने भएकी छन् । भण्डारीले चैत ९ र १० गते बंगलादेश भ्रमण गर्ने…
  • फेरी बढ्यो पेट्रोलियम पदार्थको मूल्य

    राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता फागुन १८, २०७७
    भारतीय आयल निगमले पेट्रोलियम पदार्थको मूल्य फेरि बढाएर पठाएको छ। आइओसीले सोमबारदेखि लागू हुने गरी पेट्रोलियम पदार्थको मूल्य बढाएर पठाएको…
  • आज श्रीस्वस्थानी व्रत सकिदै

    राष्ट्र न्यूज सम्वाददाता फागुन १५, २०७७
    पोखरा, १५ फागुन । पौष शुक्ल पूर्णिमा दिनबाट शुरु भएको श्रीस्वस्थानी व्रत आज सकिदै छ । आजबाट श्रीस्वस्थानी परमेश्वरीको पुस्तकलाई…

Archives

Archives